San Francisco, 12 april, Droog en zonnig, 23 ˚C.

Het is weer geweldig weer vandaag. De inwoners van SF vinden dat ook. Met 200 dagen mist per jaar zijn ze helemaal in hun nopjes. Vandaag gaan we eerst naar Alcatraz. De boot brengt ons naar het eiland. Daar wordt duidelijk dat het verblijf voor de gevangenen geen pretje is geweest. We krijgen een gesproken tour via een soort mp3 speler waarin ook voormalige gevangenen aan het woord komen. Net als de Golden gate bridge is dit ook een plek waar we al veel over gelezen en gezien hebben. De meeste dingen zijn dan ook erg herkenbaar. We zien er ook e cellen waaruit en 3-tal gevangenen zijn ontsnapt. Dit was tevens de aanleiding tot de sluiting van de gevangenis. Na de tour kijken we nog wat rond en na 2 1/2 uur op het eiland vinden we het welletjes. We eten aan Fishermans Wharf een broodje. Vandaag is het weekend en dat is te zien. De mooiste nieuwe auto's en klassiekers trekken aan ons voorbij. Iedereen wil graag gezien worden.
Terug aan de wal gaan we shoppen voor een telefoon en een navigatiesysteem. Na een flinke busreis vinden we beide zaken bij een Best buy aan Geary street, dezelfde straat als ons hotel, maar dan een stuk verder.
Als volgende staat Haight-Ashbury op het programma, een straat waar de "summer of love" nog steeds niet afgelopen is. En inderdaad, niet alleen de winkels zijn psychedelisch ingericht, ook de bewoners lopen nog rond in jaren 60 kleding. Het is geweldig om er rond te kijken, een feest van herkenning. Omdat het al laat is besluiten we daar ook iets te eten.
Daarna nemen we de bus naar Twin Peaks. De buschauffeur rijdt alsof zijn leven er vanaf hangt. Uiteindelijk komen we in een woonwijk, waar we een vervallen trap naar de top nemen. Eenmaal daar aangekomen is het uitzicht werkelijk verbluffend. We hebben een 360 graden uitzicht over San Francisco. Weer terug beneden nemen we een andere bus, maar deze dropt ons na 100 meter op de volgende halte met de woorden : Mijn dienst zit erop, jullie moeten eruit. De volgende bus komt met mazzel pas over een half uur. Ik spreek een bewoner aan en vraag of het nog ver lopen is naar Market street, onze eerste mogelijkheid op openbaar vervoer. Hij biedt zonder blikken of blozen aan om ons even te brengen. Hij heet Ryan en geeft zijn telefoonnummer. Just in case you need me. De bewoners van San Francisco zijn echt supervriendelijk.