Mops Day 2006




Op 22 oktober 2006 werd voor de eerste keer een mopsen-tref gehouden. Op de volgende pagina's krijgt U een indruk van de erg gezellige dag. Niet minder dan 63 mopsen hebben deelgenomen. Mede door de gastvrijheid van Puck en Maril van Zaal Den Herberg in Belfeld.

Zjuul in de Limburger



Publicatie in Dagblad de Limburger op 23 oktober 2006



Een mopshond die zijn verjaardag samen met 63 andere hondjes viert. Jeanne uit Tegelen verlegde de grens van de dierenadoratie weer een stukje en organiseerde een uniek festijn in een restaurant in Belfeld.

Lang zal mopsje Zjuul leven
 
DOOR PAUL VAN GAGELDONK
 
BELFELD
 
De meeste mannetjes heten Binky of Spike. Teven gaan vaak als Mopsie door het leven. Hier is het feest en heersen hoge verwachtingen. Vooraan in de zaal staat een tafeltje met uitgestalde cadeaus. Rechtstreeks uit de winkel, soms zelf gefabriceerd. Allemaal met een mooie strik eromheen en vaak vergezeld van een persoonlijke, opwekkende boodschap.
       Op een enorm videoscherm worden beelden getoond van kleine, kwijlende hondjes. Live, aan de stamtafel, zitten negen van die hondjes. Allemaal mops. De oppermopshond van vandaag zit aan het hoofd.
       Zjuul, mannetje, vandaag zes jaar oud geworden, knalrode strik om de hals. De mopsjes staren geconcentreerd naar hun smakelijk ogende bordjes vol met lekker voedsel. Op het feestmenu staan onder meer stukjes kipfilet. De verjaardagstafel wordt feestelijk verlicht door flakkerende waxinelichtjes.
       Dan klinkt een signaal en wordt lang zal-ie leven aangeer massaal heven, door de baasjes en bazinnetjes die achter hun mopsjes staan opgesteld. Als Zjuul dan ook nog met zijn rechterpoot meezwaait, is het startsein gegeven: de mopsjes vallen massaal aan op het voedsel. Na vier minuten luidkeels geschrans en hier en daar wat opgewonden kreetjes is de vloer van de taveerne veranderd in een glibberige massa van kipfilet en kwijl.
       Scène uit een film van Fellini of Bunuel? Nee, uit de hand gelopen ideetje van een Tegelse vrouw, uitgevoerd op een zondagmiddag in restaurant De Herberg in Belfeld. Hoe ver mag je gaan als dierenliefhebber?
       Heel ver, vindt Jeanne van Spijk (51). Zij en haar man Victor hebben geen kinderen. Kijk, en dan ga je de grenzen al een beetje verleggen. Zes jaar geleden begon het. Toen Zjuul, haar derde mopshond, een jaar werd, besloot Jeanne er een feestje van te maken. „Zelf vieren we onze verjaardagen niet of nauwelijks. Maar we houden zoveel van Zjuul, dat we iets bijzonders wilden doen

 

Gasten op mops-treffen komen van heinde en verre
 
Die eerste keer bleef het eerbetoon nog beperkt tot een intiem samenzijn met een paar bevriende honden, in het Tegelse appartement van Jeanne en Victor. Het verjaardagsfeest groeide elk jaar verder uit. Vorig jaar was de limiet bereikt. Er liepen dertig honden in haar woning rond en Jeanne had zelf geen zitplaats meer.
       En toen werd het idee voor een mopsentreffen geboren. Waarom niet een grote bijeenkomst organiseren, in een zaal? Leuk voor Zjuul, leuk voor de andere mopshonden die zouden komen. Kon er informatie worden uitgewisseld, konden vriendschappen worden gesloten. De Herberg stelde een zaal beschikbaar en dierenwinkel Het Natuurhuis was bereid om het voedsel te sponsoren. Er werden oproepen geplaatst in huisaan-huisblaadjes. En prompt stond de telefoon bij Jeanne roodgloeiend. Dit voorzag in een behoefte. „Kijk maar om je heen”, zegt een stralende Jeanne. In de zaal en op de binnenplaats worden tientallen grote en kleine, jonge en oude mopshondjes tot misselijk aan toe volgestopt met lekkernijen. De gasten komen uit alle delen van de provincie en zelfs van over de grens. Zo is daar Carla Moerschen uit Tönisvorst (bij Krefeld) met Eika, een driejarig teefje. En daar hebben we Kristel Lohweck uit Velbert (nabij Wuppertal), die Lucy van twee en Theo van tien weken heeft meegenomen.
       Voor de bazen en bazinnetjes is een tafel klaargezet met koffie en vlaai. Tractatie van Zjuul. Het feestvarken, pardon feesthond, wordt aan de lopende band gefeliciteerd door eigenaren van andere mopshondjes. Zjuul kluift onverstoorbaar verder.
       Hamvraag: waarom is iedereen eigenlijk zo gek op die kleine hondjes? Een kleine bloemlezing. Kristel uit Velbert over haar Lucy: „Het is zo’n komediantje. Laatst had ze in een doe-het-zelfzaak een pen gevonden en liep ze met dat ding in haar bek de hele winkel rond. Iedereen lachen.”
       Junita Kraaijenveld uit Leveroy over haar zes mopsjes: „Ze zijn lekker pittig. Soms wel eens tè. Ik zeg wel eens: als ze batterijen hadden, dan zou ik ze er af toe uit halen.”
       En de bazin van onze hoofdrolspeler, Jeanne: „Ze zijn zeer aanhankelijk, zeer lief.”
       Niet altijd. Af en toe zijn er schermutselingetjes. Maar er hoeft niet ingegrepen te worden. Iedereen houdt zich aan het huishoudelijk reglement.
       Belangrijkste regels: baasjes en bazinnetjes ruimen de rotzooi van hun eigen kroost op. En er mag tijdens het feest niet worden gehandeld in mopsjes. Uit respect voor de jarige Zjuul.
       De campagneleiders van de Partij voor de Dieren hoeven hier geen stemmen te ronselen. Alle aanwezigen zijn ongeneeslijk dierendwaas. Velen van hen zullen op 22 november op de dierenpartij gaan stemmen, zo leert een mini-enquête. Medeorganisator Wil Relouw vernam via de Stemwijzer welke politieke partij hem op het lijf is geschreven. Hoeft hij toch zeker niet uit te leggen welke partij bij hem uit de bus kwam?